ຄໍາ­ທໍານາຍ­ຂອງ ສະ­ຕິບເຟນ ຮໍຄິງຈະ­ເປັນ­ຈິງໃນ­ອີກ 300 ປີ.

ອາດ­ພາຍໃນ­ບໍ່ຊ້າ ຫຼືໃນໄວໆ­ນີ້ ມະ­ນຸດ­ຊາດຈະ­ຖືກ­ບັງ­ຄັບໃຫ້­ໜີອອກໄປຈາກໂລກ-ນັກ­ວິທະ­ຍາ­ສາດ­ຈາກ­ຫຼາຍໆ­ປະ­ເທດໄດ້­ພາກັນ ສຶກ­ສາກ່ຽວກັບ­ບັນ­ຫານີ້. ມັນເຕັມໄປດ້ວຍເຫດ­ຜົນກ່ຽວກັບ­ບັນ­ຫາດັ່ງກ່າວ​ນີ້ ​ເຊັ່ນ:ໄພພິບັດ­ທຸກໆ­ຊະ­ນິດ, ສົງ­ຄາມໂລກ ແລະ­ອື່ນໆ­. ການ­ໜີໄປສ້າງ ອານານິຄົມເທິງຫ້ວງອະ­ວະ­ກາດເປັນ­ທາງ­ອອກ­ສໍາ­ລັບ­ບັນ­ຫານີ້. ມະ­ນຸດ­ຊາດ­ມີຄວາມ­ສາມາດ ໜີໄປຢູ່ໂລກ­ອື່ນ ຫຼືດາວເຄາະ­ດວງ­ອື່ນໄດ້​ແທ້​ຈິງ­ບໍ? 
ຄົນເຮົາ­ຕ້ອງ­ການ­ທີ່ຈະ­ໜີອອກໄປຈາກໂລກ. 
“ມະ­ມຸດ­ຊາດຈະ­ບໍ່­ອາດ­ສາມາດ­ຢູ່ໂລກເຮົາ­ຕໍ່ໄປໄດ້­ອີກ­ພາຍໃນ­ນຶ່ງ­ພັນ­ປີຕໍ່ໜ້າ, ຖ້າ­ຫາກ­ບໍ່­ສາມາດ ຊອກ­ພົບເຫັນ­ດາວເຄາະ­ໃໝ່ດວງ­ອື່ນ ທີ່­ສາມາດ­ອາໄສຢູ່ໄດ້” ນັກ­ດາ­ລາ­ສາດ­ຟີຊິກ ຜູ້­ມີຊື່­ສຽງ­ຂອງ­ອັງ­ກິດໄດ້ກ່າວໄວ້ເຊັ່ນ­ນີ້ ຊຶ່ງປະ­ຈຸບັນທ່ານ­ມີອາຍຸໄດ້ 71ປີ ແລະ­ທ່ານ­ກໍໄດ້ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມະ­ນຸດ­ຊາດພະ­ຍາຍາມແຂ່ງ­ຂັນ­ກັນເພື່ອທໍາການ­ສໍາ­ຫຼວດຫ້ວງອະ­ວະ­ກາດເພື່ອຄວາມ­ຢູ່ລອດໃນ­ຂັ້ນ­ຕໍ່ໄປ.“ພວກເຮົາ­ຕ້ອງ ສືບ­ຕໍ່ໄປຫ້ວງອະ­ວະ­ກາດເພື່ອມະ­ນຸດ­ຊາດ. ພວກເຮົາ­ຈະ­ບໍ່­ສາມາດ­ອາໄສຢູ່­ຕໍ່ໄປອີກໄດ້­ອີກ­ພາຍໃນ­ນຶ່ງ­ພັນ­ປີ ໂດຍ­ທີ່­ບໍ່­ມີຄວາມ­ສາມາດ­ໜີ ອອກ­ຈາກ ໂລກ­ຂອງເຮົາໄດ້” ທ່ານກ່າວ ໃນເມືອງ­ລອດ ແອນ­ຈີແລດ Los Angeles ແລະ­ຍັງກ່າວຢໍ້າອີກວ່າ” ການ ແຜ່ກະ­ຈາຍໄປ ສູ່ຫ້ວງອະ­ວະ­ກາດຈະ­ມີຜົນສະ­ທ້ອນ­ອັນ­ຍິ່ງໃຫຍ່. ມັນຈະ­ປ່ຽນແປງອະ­ນາ­ຄົດ­ຂອງມະ­ນຸດ­ຊາດ ໂດຍ­ສົມ­ບຸນ ແລະ­ມັນ­ອາດຈະ­ສາມາດ­ກໍານົດ ອະ­ນາ­ຄົດ­ຂອງ­ພວກເຮົາໃຫ້­ມີອະ­ນາ­ຄົດ­ສືບ­ຕໍ່ໄປໄດ້”. 
ໃນ­ປີ 2006, ຮໍຄິງໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບ­ຄວາມ­ຈໍາເປັນ­ທີ່ຈະ­ຕ້ອງ­ມີທີ່­ຢູ່ບ່ອນໃໝ່­ສໍາ­ລັບ­ຄົນເຮົາ. ທ່ານ ໃຫ້­ຄໍາເຫັນວ່າ ໂອກາດ­ດຽວທີ່ຈະ­ພາໃຫ້ ພວກເຮົາ­ຢູ່ລອດ­ກໍ່­ຄືການ­ອາໄສຢູ່­ດາວເຄາະ­ດວງ­ອື່ນ. ທ່ານ­ຍັງເປັນ­ຜູ້­ທີ່ເຊື່ອວ່າໃນ ເອກກະ­ພົບແຫ່ງ­ອື່ນໆ­ນັ້ນ­ມີສິ່ງ­ທີ່­ມີຊີວິດເກີດ­ມີຢູ່­ຫຼາຍໆ­ ແຫ່ງ. ຊຶ່ງ­ນັ້ນ­ກໍ່­ຄື ມະ­ນຸດຕ່າງ­ດາວ, ແຕ່ທ່ານ­ກໍໄດ້ເຕືອນ ໄພກ່ຽວກັບ­ການ­ຕິດ­ຕໍ່­ກັບ­ມຸດຕ່າງ­ດາວອື່ນໆ­ຊຶ່ງ­ມັນເປັນໄປໃນແບບ­ທີ່ ມະ­ນຸດ ຕ່າງ­ດາວຈະ­ກາຍເປັນ­ຕົວອັນຕະ­ລາຍແກ່ມະ­ນຸດ­ຊາດເຮົາ. ພວກເຂົາ­ສາມາດ­ທີ່ຈະ­ມາຍຶດ­ຄອງໂລກ, “ ຖ້າມະ­ນຸດຕ່າງ­ດາວມາ­ຢ້ຽມ­ຢາມ ພວກເຮົາ, ຜົນ­ທີ່ໄດ້­ຮັບ­ກໍຈະ­ເປັນ­ດັ່ງ­ທີ່ ໂຄລໍາບັດ Columbus ໄປພໍ້ອະ­ເມ­ລິກາ ແລະ­ມັນ­ກໍ່­ບໍ່ໄດ້­ນໍາ­ຜົນ­ດີຫຍັງ ມາໃຫ້ແກ່­ຊາວພື້ນເມືອງ ອະ­ເມ­ລິກາເລີຍ” ທ່ານກ່າວເນັ້ນໄວ້ຢ່າງ­ນັ້ນ. 

ສະ­ຕິບເຟນ ຮໍຄິງ ເປັນ­ນັກ­ວິທະ­ຍາ­ສາດ­ທີ່­ມີຊື່­ສຽງ, ເປັນ­ຜູ້­ທີ່­ຖືກ­ຈັດໃຫ້ເປັນ­ນຶ່ງໃນ 10ນັກ­ວິທະ­ຍາ­ສາດ­ອັດສະ­ລິຍະ­ໃນຊ່ວງເວລາ­ຂອງ ພວກເຮົາ. ເມື່ອອາຍຸ 21 ເຂົາເປັນພະ­ຍາດກ່ຽວກັບ ລະ­ບົບ­ສູນ­ກາງປະ­ສາດ­ທີ່ຮ້າຍແຮງ ຊຶ່ງ­ປົກກະ­ຕິຜູ້ເປັນພະ­ຍາດ­ດັ່ງກ່າວຈະ­ບໍ່­ຢືນ­ຍາວ ຕໍ່ໄປໄດ້ ຮອດ10ປີ ແຕ່­ຮໍຄິງ­ສາມາດ­ຕໍ່­ສູ້­ກັບພະ­ຍາດ­ດັ່ງກ່າວຜ່ານ­ມາໄດ້ເຄິ່ງ­ສັດຕະ­ວັດແລ້ວ. ທ່ານ­ສື່­ສານ­ກັບປະ­ຊາ­ຊົນໂດຍໃຫ້ເຄື່ອງ ຈັກເປັນ­ຕົວອອກ­ສຽງໃຫ້ ຈຶ່ງ­ກາຍເປັນ­ນັກ­ວິທະ­ຍາ­ສາດ­ທີ່ ງຽບ­ຂຶມ­ຢູ່­ພາຍໃນ­ຈິດໃຈ. ໃນ­ປີ 1988 ທ່ານໄດ້­ພິມ­ປື້ມກ່ຽວກັບປະ­ຫວັດຫຍໍ້ ຂອງເວລາ A Brief History of Time” ຊຶ່ງເປັນ­ປື້ມ­ທີ່­ນິຍົມ­ກັນອ່ານແລະ­ໄດ້­ຂາຍ­ຫຼາຍ­ທີ່­ສຸດ. ຈາກ­ນັ້ນ­ມາ ກໍໄດ້­ພີມ­ປື້ມ­ອື່ນໆ­ກ່ຽວ ກັບເອກກະ­ພົບ­ອອກ­ມາ. ໃນ­ປີ 2009 ປະ­ທານາ­ທິບໍດີອະ­ເມ­ລິກາ ທ່ານ ບາ­ຣັກ ໂອບາມາ ກໍໄດ້ມອບ­ຫຼຽນ ເສລີພາບໃຫ້ທ່ານ ອັນເປັນ­ຫຼຽນ­ສູງ­ສຸດ­ຂອງ­ລັດຖະ­ບານ­ມອບໃຫ້­ພົນລະ­ເມືອງ. 
ທ່ານ ຊຽກ­ກີ ກ­ຣີເຊບສກີ Sergei Krichevsky ນັກອະ­ວະ­ກາດ, ເປັນ­ສາດສະ­ດາ­ຈານ ຂອງສະ­ຖາບັນ­ການ­ສຶກ­ສາ­ທາງດ້ານ ເສດຖະ­ກິດ­ຂອງປະ­ເທດ­ຣັດເຊັຍ. ທ່ານ­ຜູ້­ນີ້ໄດ້ເຫັນ­ດີກັບທ່ານ ສະ­ຕີເຟນ ຮໍຄິງ ໂດຍກ່າວວ່າ” ຖ້າ­ຫາກມະ­ນຸດ­ຊາດຕ້ອງ­ການ­ສືບ­ຕໍ່ ມີຊີວິດ­ຢູ່ ແລະ­ຈະ­ພັດ ທະ­ນາເຕີບໂຕຕໍ່ໄປ, ພວກເຮົາ­ຕ້ອງ­ອອກໄປຈາກໂລກ, ຊຶ່ງ­ບາງເທື່ອພວກເຮົາອາດຈະ­ຕ້ອງໄດ້­ໜີປະ­ໂລກໄປ” ກ­ຣີເຊບສກີ ເປັນ­ຜູ້­ລີເລີ່ມເຄື່ອນໄຫວໂຄງ­ການ­ທີ່ເອີ້ນວ່າ” ຣັດເຊັຍ 2045 Russia 2045” ໂຄງ­ການ­ນີ້­ມີເປົ້າ­ໝາຍ­ຮວມ­ຝຸງ­ຄົນ ໃຫ້ເປັນ­ປຶກແຜ່ນໃນ­ຄວາມ­ຄິດ ອັນ­ດຽວ- ຈະ­ແຜ່ຂະ­ຫຍາຍ­ຄົນໄປຕັ້ງ­ຖິ່ນ­ຖານ­ຢູ່ຫ້ວງອະ­ວະ­ກາດແຫ່ງ­ອື່ນໄດ້ຢ່າງໃດ. ສະ­ມາ­ຊິກໃນ ຂະ­ບວນ­ການເຄື່ອນໄຫວນີ້ພະ­ຍາຍາມ­ຊອກ­ຫາວີທີການ­ອັນ­ຫຼາກ­ຫຼາຍເພື່ອການ­ມີຢູ່ຂອງ ຄົນ ເມື່ອໂລກໄດ້­ສູນ­ສິ້ນໄປ. (ສາມາດສືບຕໍ່ອ່ານເລື່ອງລາວທີ່ຫນ້າສົນໃຈກ່ຽວກັບຄຳທຳນາຍຂອງທ່ານ ສະຕິບເຟນ ຮອລກິ້ງໄດ້ທີ່) : 

http://www.bailane.com/Blog/ViewBlog.aspx?sid=116&hid=41253

ຂໍຂອບໃຈບົດຄວາມຈາກ:

ຜູ່ຂຽນ

:  explorer ສະມາຊິກເວັບໄຊ: bailane.com

ພືດທີ່ຖືກແຊ່ແຂງຫລາຍຮ້ອຍປີ ສາມາດຄືນຊີບໄດ້

ນັກວິທະຍາສາດໄດ້ພົບພືດທີ່ຖືກແຊ່ແຂງມາຕັ້ງແຕ່"ຍຸກນໍ້າແຂງນ້ອຍ" ເມື່ອຫລາຍຮ້ອຍປີກ່ອນ ເກີດຟື້ນຄືນແຕກຫນໍ່ ແລະ ເຕີບໂຕຂື້ນໄດ້ໃນຫ້ອງວິໃຈເຊິ່ງເປັນເລື່ອງແປກທີ່ມັນສາມາດທົນໄດ້ປານນັ້ນ

ການວິໃຈດັ່ງກ່າວເປັນຜົນງານຂອງກູ່ມນັກວິໃຈຈາກມະຫາໄລ ອັລເບີດາ ປະເທດ ການາດາທີ່ໄດ້ສຳຫລວດໄປຕາມທາງ ນໍ້າແຂງ ໃນແຖບອາກຕິກໂຊນການາດາ

ດຣ ແຄດເທິລິນ ລາຟາສ ຫົວນ້າທີມວິໃຈກ່າວວ່າພວກເຂົາພົບພືດເຫລົ່ານີ້ເທິງພື້ນນໍ້າແຂງທີ່ເລີ່ມລະລາຍ ພືດດັ່ງກ່າວຊື່ ວ່າ: ໄບໂອໄຟ (Bryophyte) ທີ່ມີອາຍຸປະມານ 400 ຮ້ອຍປີ ເຊິ່ງມີຄວາມແຕກຕ່າງຈາກພືດທົ່ວໄປຄືບໍ່ມີທໍ່ນໍ້າລ້ຽງທີ່ສາມາດ ດຶງເອົານນໍ້າຈາກບໍລິເວນອື່ນມາໃຊ້ ຄືກັບຮາກພືດໃນປະຈຸບັນ

ພືດດັ່ງກ່າວຢູ່ລອດໄດ້ຕະຫລອດລະດູຫນາວຂອງອາກຕິກ ໂດຍທີ່ທີ່ຕົວມັນບໍ່ມີນໍ້າເລີຍ ແລະ ຟື້ນຄືນມາໃນລະດູຮ້ອນ, ສິ່ງທີ່ ຫນ້າແປກໃຈພືດທີ່ຖືກທັບຖົມດ້ວຍນໍ້າແຂງແມ່ນມັນສາມາດຟື້ນຂື້ນມາໄດ້ຢ່າງໃດ ຄວາມນີ້ເປັນສິ່ງຢັ້ງວ່າເຮົາຍັງບໍ່ທັນຄົ້ນ ພົນພືດ ແລະ ສັດອື່ນໆທີ່ສາມາດດຳລົງຊີວິດໃນພື້ນນໍ້າແຂງຫລາຍຊະນິດ

ຊີວິດສ່ຽງໄພຂອງຜູ້ຮັກສາປ່າໄມ້

ຢູ່ລາວກໍ່ບໍຕ່າງກັນຫນ່ວຍງານລາດຕະເວນປ່າສະຫງວນໄດ້ 70000 ກີບຕໍ່ວັນ (ຖ້າເປັນໂຄງການ) ຖ້າເປັນຂອງລັດ 800.000 ກີບຕໍ່ເດືອນ ຫນ້ອຍກວ່າເງິນຂອງພະນັກງານຫ້ອງການອີກ

ສິພັນດອນ ດິນແດນແຫ່ງຄວາມສວຍງານ, ເອກະລັກ, ທໍາມະຊາດ ແລະ ຄວາມຫລາກຫລາຍທາງດ້ານ ຊີວະນາໆພັນ

ຫລາຍທ່ານເຄີຍໄດ້ຍິນຊື່: ສີພັນດອນ ຫລື ຫລາຍທ່ານອາດເຄີຍເປັນທ່ອງທ່ຽວມາແລ້ວ ແລະ ສໍາລັບຜູ້ ທີ່ຍັງບໍ່ທັນຮູ້ ສີພັນດອນເປັນເຂດດິນບໍລິເວນນຳ້ເຂດຫນື່ງທີ່ຕັ້ງຢູ່ທາງພາກໃຕ້ສຸດຂອງປະເທດລາວກວມ ເອົາເຂດເມືອງໂຂງ, ແຂວງຈຳປາສັກ ແລະ ເຂດແຂວງ ສຕຣິຶງແຕງ ຂອງປະເທດກຳປູເຈຍ

ສິ່ງທີ່ເປັນເອກະລັກທີ່ຂອງສີພັນດອນເມື່ອທຸກຄົນໄດ້ຍິນຊື່ນີ້: ຄົງຈະນຶກເຖິງ ນໍ້າຕົກຕາດຄອນພະເພງ, ຫລີ່ຜີ ແລະ ປາຂ່າ ເພາະທຸກສິ່ງທີ່ກ່າວມານີ້ລ້ວນແຕ່ມີຢູ່ໃນເຂດສີພັນດອນພຽງແຫ່ງດຽວໃນໂລກ ນັ້ນເປັນປະເດັນສຳຄັນຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວທີ່ໄດ້ມາຈະຕ້ອງໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມສິ່ງດັ່ງ ແຕ່ຫລາຍທ່ານອາດຍັງ ບໍ່ທັນຮູ້ວ່າ ສີພັນດອນຍັງມີສິ່ງທີ່ຫນ້າສົນໃຈຫລາຍກວ່ານັ້ນອີກບໍ່ວ່າຈະເປັນຄວາມສວຍງາມຂອງທັດສະນິ ຍະພາບແມ່ນໍ້າ, ປ່າແຄມນໍ້າ, ບັນດານົກຕ່າງໆ, ວິຖີຊີວິດຂອງຊຸມຊົນກ່ຽວກັບການຫາປາ ແລະ ທີ່ສຳຄັນ ສຸດທີ່ນີ້ເປັນແຫລ່ງທີ່ຢູ່ອາໃສຂອງປາຫລາຍທີ່ສຸດໃນປະເທດລາວ ມີຊະນິດພັນປາເກືອບຫລາຍຮ້ອຍຊະ ນິດພັນທີ່ສາມາດຈຳແນກໄດ້ ແລະ ປາເຫລົ່ານີ້ໄດ້ເປັນອາຫານຫລໍ່ລ້ຽງປະຊາຊົນມາແຕ່ດຶກດຳບັນ

ແຕ່ໃນປະຈຸບັນສິ່ງທີ່ຕ່າງໆທີ່ກ່າວມານັ້ນພວມປ່ຽນແປງໄປ ດ້ວຍຮູບແບບຂອງການພັດທະນາ, ຄວາມຕ້ອງ ການ, ການເພີ່ມຂອງປະຊາກອນ ປະຈຸບັນບັນດາສັດນ້ຳ, ນົກ, ພາບທໍາມະຊາດທີ່ສວຍງາມກຳລັງຫລຸດລົງໄປ ເຖິງແມ່ນຈະຊາວບ້ານຈະມີຄວາມຜູກພັນ, ຮັກ ແລະ ຫວງແຫນຕໍ່ທຳມະຊາດທີ່ເຂົາມີຢູ່ ແລະ ພະຍາຍາມຫາ ທຸກວິທີທາງເພື່ອອະນຸລັກຢ່າງສຸດຄວາມສາມາດກໍ່ຕາມ ແຕ່ການພັດທະນາ ແລະ ການເຂົ້າມາຢູ່ຂອງນາຍທຶນກໍ່ ເປັນປັດໃຈຜັກດັນໃຫ້ທຳມະຊາດມີກ່ານປ່ຽນແປງຢູ່ດີ, ສິ່ງທີ່ເຮັດໄດ້ປະຈຸບັນກໍ່ພຽງແຕ່ຍື້ເວລາໃຫ້ສິ່ງທີ່ມີຄຸນຄ່າ ເຫລົ່ານັ້ນຄົງຢູ່ກັບຊາວບ້ານໃຫ້ດົນເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້ເທົ່ານັ້ນເອງ

ມາລຸ້ນໃຫ້ Google ປ່ອຍບານລູນກະຈາຍສັນຍານໄວຟາຍທົ່ວ ອາຟຣີກກາ ແລະ ອາຊີ

ປະຈຸບັນນີ້ມີແຫລ່ງຂ່າວຈາກສື່ຕ່າງໆທີ່ວ່າອາກູ (Google) ບໍລິສັດຍັກໃຫຍ່ດ້ານເວັບຄົ້ນຫາກໍາລັງມີແຜນທີ່ຈະສົ່ງບານລູນ ຕິດອຸປະກອນກະສັນຍາຍໄວຟາຍ ເຊິ່ງອຸປະກອນນີ້ສາມາດກະຈາຍສັນຍານໄດ້ຫລາຍຮ້ອຍກິໂລແມັດກວມເອົາທະວີບອາ ຟຣິກກາ ແລະ ອາຊີ
ທ້າຍອາທິດທີ່ຜ່ານມາສຳພັກພິມ  ວອລສະຕຣີດເຈເນຣັນ ໄດ້ຕິພິມເອກະສານທີ່ລະບຸວ່າກູເກີ້ລກໍາລັງວາງເຄືອຄ່າຍ Airborn wireless network  ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກສອກຫລີກສາມາດເຂົ້າເຖິງອິນເຕີເນັດໄດ້ (ແຕ່ວ່າຟຣີ ຫລື ບໍ່ ອີກເລື່ອຫນື່ງ)  ໂດຍຈະປ່ອຍໃນເຂດອາຟຣີກກາ ແລະ ອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້

ໃນພື້ນທີ່ອາຟຣິກກາພື້ນທີ່ເປົ້າຫມາຍຂອງກູເກີ້ລກໍ່ຄືແຖບ Sub-saharan africa ທາງຕອນໃຕ້ຂອງທະເລຊາຍຊາຮາຣາ ມີ 48 ປະເທດ ມີປະຊາກອນລວມກັນເຖິງ 574 ລ້ານຄົນ ແລະ ມີອັດຕາການເຕີບໂຕຂອງເສດຖະກິດສູງໃນ 8-10 ປີທີ່ຜ່ານມາ ບານລຸນຍິງສັນຍານ ໄວຟາຍຂອງກູເກີ້ລທີ່ເອີ້ນວ່າ Hi-attitude platform ສາມາດກະຈາຍໄປໄດ້ຫລາຍຮ້ອຍກິໂລແມັດ ສາມາດເພີ່ມຈຳນວນຜູ້ໃຊ້ອິນເຕີເນັດຂື້ນອີກ 1 ພັນລ້ານຄົນ ທີ່ຍັງບໍ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງອິນເຕີເນັດໄດ້
ແຕ່ເຖິງຈະມີການເປີດເຜີຍອຸປະກອນຕ່າງໆໄປແລ້ວ ແຕ່ປະຈຸບັນຍັງບໍ່ທັນມີການຢັ້ງຢືນໃດໆຈາກກູເກີ້ລ ນອກຈາກນີ້ຍັງມີ ຂ່າວວ່າກູເກິ້ລກຳລັງພິຈາລະນາການກະຈາຍສັນຍານທາງດາວທຽມເຊິ່ງອາດຈະເຮັດຄວບຄູ່ກັນໄປ.

ຂ່າວຍັງລະບຸອີກວ່າກູເກີ້ລໄດ້ເລີ່ມພັດທະນາລະບົບນີ້ມາແຕ່ປີ 2000 ແລ້ວ ເຊິ່ງໄດ້ຈົດສິດທິບັດໃນຊື່: "Hi-alttitude
platform control system"

ປລ: ຖ້າກູ້ເກີ້ລເຮັດສຳເລັດເມື່ອໃດ ເຄື່ອຄ່າຍໂທລະສັບຄ່າຍຕ່າງໆຂອງເຮົາຄົງຫນາວໄປຕາມໆກັນ

ສາເຫດທີ່ແຕ່ລະປະເທດບໍ່ສາມາດພິມເງິນຕາມໃຈຕົວເອງໄດ້

ກ່ອນອື່ນເຮົາມາຮູ້ຈັກຫນ້ອຍຫນຶ່ງກ່ອນ
ເງິນໃບ5,000ກີບ ສັບທະນາຄານເອີ້ນວ່າ ທະນາບັດ5,000ກີບ.
ເງິນໃບ10,000ກີບ ສັບທະນາຄານເອີ້ນວ່າ ທະນາບັດ10,000ກີບ...
(ທະນາບັດພາສາອັງກິດແມ່ນ banknote)

ການທີ່ປະເທດໃດຈະພິມທະນາບັດອອກມາ ສະແດງວ່າປະເທດນັ້ນຈະຕ້ອງມີຄຳສຳຮອງ ແລະ ຕ້ອງກຳນົດອັດຕາແລກປ່ຽນໃຫ້ຊັດເຈນ.
ສົມມຸດວ່າ: ຖ້າກຳນົດຄ່າ ຄຳ 1 ອອນ(oz) ເທົ່າກັບ 1,000ກີບ ກໍ່ຕ້ອງພິມທະນາບັດອອກມາຕາມນັ້ນ ເພື່ອທີ່ທະນາບັດຈະໄດ້ແທນຄ່າທີ່ແທ້ຈິງຂອງຄຳ.
ຖ້າພິມທະນາບັດອອກມາອີກ 1,000ກີບ ໂດຍບໍ່ມີຄຳຫນຸນຫລັງ ມູນຄ່າຂອງທະນາບັດກໍ່ຈະເສື່ອມຄ່າລົງ.
ຍິ່ງພິມທະນາບັດອອກມາຫລາຍເທົ່າໃດ ກໍ່ຍິ່ງເຮັດໃຫ້ທະນາບັດກາຍເປັນເສດເຈ້ຍຫລາຍຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ.

ເປັນຫຍັງຈື່ງວ່າກາຍເປັນເສດເຈ້ຍລະ? ຄັນຢາກຮູ້ກໍ່ຕ້ອງຕິດຕາມອ່ານຕໍ່ ກັບເຫດການທີ່ບໍ່ມີນັກເສດຖະສາດຄົນໃດບໍ່ຮູ້ຈັກ
ທີ່ມັນເກີດຂຶ້ນມາແລ້ວກັບປະເທດ ຊິມບາບເວ(Zimbabwe).


ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນມີນ້ຳຕົກ ວິກຕໍເຣຍ ອັນສວຍງາມ, ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນມີເຫມືອງຂຸດເພັດຂະຫນາດໃຫຍ່ ຫລື ຍ້ອນມີຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດທີ່ອຸດົມສົມບູນ,
ແຕ່ຫາກແມ່ນຊາວຊິມບາບເວທຸກຄົນແມ່ນເສດຖີພັນລ້ານ(Billionaire).

ຍ້ອນຄືນຫລັງໄປເມື່ອ 7 ປີກ່ອນ, ປະເທດນີ້ກໍ່ບໍ່ໄດ້ຕ່າງຈາກປະເທດອື່ນທົ່ວໆໄປ ແຕ່ເນື່ອງຈາກການບໍລິຫານງານທີ່ຜິດພາດ ແລະ ຂາດຄວາມເຂົ້າໃຈ
ຂອງຜູ້ນຳລັດທະບານ ເຊິ່ງນຳໄປສູ່ການສ້າງຫາຍະນະອັນໃຫຍ່ຫລວງໃຫ້ແກ່ປະຊົນທຸກໆຄົນ ຊະນິດທີ່ໂລກຕ້ອງຈາລຶກໄວ້
ເປັນອີກບົດຫນຶ່ງຂອງປະຫວັດສາດການເງິນໂລກກັນເລີຍ.

ປະຊາກອນຊາວຊິມບາບເວມີທັງຄົນຜິວຂາວ ແລະ ຄົນຜິວດຳອາໃສຢູ່ຮ່ວມກັນ ໂດຍເພິ່ງພາຄົນຜິວຂາວທີ່ຍ້າຍມາຕັ້ງຖິ່ນຖານ ເຊິ່ງເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນ
ທັງປູກຝັງແລະລ້ຽງສັດ. ສ່ວນຄົນຜິວດຳແມ່ນເປັນຊົນຊັ້ນແຮງງານ
ຄົນຂາວ ຮັບຫນ້າທີ່ເປັນຜູ້ບໍລິຫານຊັ້ນດີ.
ຄົນດຳ ເປັນແຮງງານມີຝີມື.
ທຸກຢ່າລົງຕົວ...

ຈົນເຖິງຊ່ວງຕົ້ນທົດສະວັດທີ 90 ໃນຍຸກສະໄຫມຂອງນາຍຍົກລັດທະມຸນຕີ ໂຣເບີດ ມູກາເບ(Robert Mugabe).
ລັດທະບານໄດ້ອອກກົດຫມາຍໃຫມ່ ປະຕິວັດການຈັດການທີ່ດິນທຳກິນ(Land Reform). ເນື້ອໃນໃຈຄວາມຂອງກົດຫມາຍດັ່ງກ່າວແມ່ນເພື່ອ
ຊ່ວຍຄົນຜິວດຳທີ່ເປັນຄົນພື້ນເມືອງໄດ້ມີທີ່ດິນເປັນຂອງຕົວເອງ ບໍ່ຕ້ອງຕົກເປັນລູກຈ້າງຂອງຄົນຜິວຂາວອີກຕໍ່ໄປ.
ຍຶດຄືນທີ່ດິນທີ່ເປັນກຳມະສິດຂອງຄົນຜິວຂາວ ແລ້ວແຈກໃຫ້ຄົນຜິວດຳ.
ຈຶ່ງເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງປັນຫາທີ່ຕາມມາ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ຈາກຄົນຜິວດຳທີ່ເຄີຍເປັນກຳມະກອນ ບັດນີ້ໄດ້ຖືກເລື່ອນຂັ້ນມາເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນ ຈຳເປັນຕ້ອງມາບໍລິຫານ.
ຈາກຄົນຜິວຂາວທີ່ເຄີຍເປັນຜູ້ບໍລິຫານ ພັດສູນສິ້ນທຸກຢ່າງທີ່ເຄີຍເປັນຂອງຕົນເອງ. ຈຳເປັນຕ້ອງຮັບສະພາບ ເປັນກຳມະກອນ.
ຄືຈັ່ງໃຊ້ຄົນ ບໍ່ຖືກກັບປະເພດວຽກ ດ້ວຍຄວາມທີ່ດ້ອຍການສຶກສາ ແລະ ຂາດທັກສະການບໍລິຫານຈັດການ
ບໍ່ພໍເທົ່າໃດ ລະບົບເສດຖະກິດທີ່ເຄີຍຮຸ່ງເຮືອງຂອງ ຊິມບາບເວ ກໍ່ດິ່ງລົງເຫວ(ໄປຢູ່ກົ້ນຫ້ວຍ). ເກີດປັນຫາສັງຄົມມາກມາຍ.
ສຸດທ້າຍບໍ່ມົ້ມເປັນຫນີ້ IMF.

ໃນປີ 2006 ປັນຫາຫນີ້ສິນຂອງປະເທດເກີນທີ່ຈະແກ້ໄຂ. ຜູ້ວ່າທະນາຄານກາງເກີດມີໄອເດຍ(ງ່າຍໆ ແຕ່ບໍ່ສະຫລາດ) ໃນການທີ່ຈະໃຊ້ຫນີ້ຄືນ
ນັ້ນກໍ່ຄື "ການພິມເງິນ". ສະກຸນເງິນ ຊິມບາບວຽນ ໂດລ່າ (Zimbabwean Dollar : ZWD) ໃນຕອນນັ້ນມີອັດຕາແລກປ່ຽນຢູ່ປະມານ
1.59 Zim-Dollar ແລກໄດ້ 1 US-Dollar. ໃນເມື່ອປະເທດເຮົາເປັນຫນີ້ IMF ໃນສະກຸນເງິນໂດລ່າ ເຮົາກໍ່ພຽງພິມເງິນປະເທດເຮົາເພື່ອເອົາ
ໄບຊື້ເງິນໂດລ່າ ແລ້ວກໍ່ເອົາໄປໃຊ້ຫນີ້ຄືນ ງ່າຍໆ ບໍ່ຫນ້າຈະມີຫຍັງຍາກ.

16 ກຸມພາ 2006 ທະນາຄານກາງຊິມບາບເວ ຈຶ່ງຈັດພິມເງິນຄັ້ງໃຫຍ່ ມູນຄ່າ 21 Trillion (21,000,000,000,000 ZWD) ເພື່ອສະສາງປັນຫາ.
ໄດ້ຜົນ! ຫນີ້ຫາຍວັບ!!!ໄປກັບຕາ, ແຕ່ຜົນທີ່ຕາມມາພັດກາຍເປັນວ່າ ຍິ່ງຮ້າຍແຮງຫລາຍກວ່າການເປັນຫນີ້ຫລາຍເທົ່າ.
ເງິນ 21T ອອກໄປທ່ຽວຕ່າງປະເທດໄດ້ບໍ່ດົນ ກໍ່ຫມຸນວຽນກັບເຂົ້າມາໃນລະບົບເສດຖະກິດຂອງ ຊິມບາບເວເອງ.
ສະກຸນເງິນ ZWD ຫລຸດຄ່າລົງຢ່າງໄວວາ ຕາມຫລັກ supply demand (ເນື່ອງຈາກມີແຕ່ເງິນເຕັມໄປຫມົດທຸກແຫ່ງຫົນ...
ສິ່ງໃດທີ່ຫາໄດ້ງ່າຍເກີນໄປກໍ່ຍ່ອມໄຮ້ຄ່າ ເມື່ອມີແຕ່ເຈ້ຍເງິນນັ້ນຫລາຍຈົນເກີນໄປ ຄ່າຂອງມັນກໍ່ຫລຸດຕ່ຳລົງ ເວົ້າໄດ້ວ່າຄົນບໍ່ຄ່ອຍເຫັນຄ່າ
ຂອງເຈ້ຍເງິນນັ້ນ ຄືເຊັ່ນຫມາກກ້ວຍລົ້ນຕະຫລາດ ລາຄາກໍ່ຖືກລົງ).

ໃນເມື່ອເງິນດ້ອຍຄ່າລົງ ສິນຄ້າທຸກຢ່າງຕ້ອງປັບຂຶ້ນລາຄາຕາມທັນທີ(ກໍ່ເປັນໄປຕາມຫລັກ supply demand ອີກເຊັ່ນເຄີຍ) ເດືອດຮ້ອນເຖິງ
ນາຍຍົກ ໂຣເບີດ ມູກາເບ ທີ່ຕ້ອງຮີບສັ່ງການໃຫ້ທະນາຄານກາງແກ້ໄຂປັນຫາໂດຍດ່ວນ ຊຶ່ງແນ່ນອນ ອາວຸດຄູ່ກາຍທະນາຄານກາງທຸກໆປະເທດ
ມີພຽງສອງຢ່າງ ແຕ່ສຳຫລັບ ຊິມບາບເວ ຄືການພິມ ພິມ ພິມໆ ລະກະ ພິມ ເປັນຄຳຕອບສຸດທ້າຍທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນມີເຈ້ຍເງິນໃນມືຫລາຍຂຶ້ນ.

ໃນເດືອນ ມິຖຸນາ ປີດຽວກັນ ປະລິມານເງິນ 60T ຖືກອັດສີດເຂົ້າໃນລະບົບ, ວັດຖຸປະສົງກໍ່ເພື່ອຈ່າຍເພີ່ມເປັນເງິນເດືອນໃຫ້ກັບບັນດາ ທະຫານ
ຕຳຫລວດ ແລະ ຂ້າລາດຊະການ ເພາະເຂົ້າຂອງແພງເຫລືອເກີນ.
ແຕ່ພັດຍິ່ງເຮັດໃຫ້ປັນຫາເງິນເຟີ້ຮຸນແຮງຫນັກຂຶ້ນໄປອີກ.

ເພື່ອເປັນການຢັບຢັ້ງ ແລະ ຈັດລະບຽບກັນໃຫມ່ ໃຫ້ເງິນສະກຸນ ZWD ຍັງຄົງຄວາມຫນ້າເຊື່ອຖືຕໍ່ໄປ ເດືອນສິງຫາໃນປີນັ້ນ ທະນາຄານກາງ
ໄດ້ຕັດສິນໃຈປ່ຽນຮູບແບບທະນາບັດໃຫມ່ທັງຫມົດ ໂດຍຂໍຮ້ອງໃຫ້ປະຊາຊົນນຳທະນາບັດແບບເກົ່າມາແລກພາຍໃຕ້ຂໍ້ແມ້ວ່າ:
1000 ZWD ແລກໄດ້ພຽງ 1 ZWD ໃຫມ່(ຕັດ 0 ອອກສາມໂຕ).
ຫາກເຈົ້າມີເງິນຝາກ 1ລ້ານ ໃນທະນາຄານ, ໃນມື້ອື່ນ ຍອດເງິນຝາກຈະຫລຸດລົງເຫລືອພຽງ 1ພັນ ເທົ່ານັ້ນ!!
ເຮັດກັນເຖິງປານນັ້ນ, ແຕ່ປັນຫາກໍ່ຍັງບໍ່ມີທ່າທີວ່າຈະບັນເທົາ.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ປີ 2007 ອັດຕາເງິນເຟີ້ຍັງຄົງພຸ່ງຕໍ່ເນື່ອງ ຜົນກໍ່ຄືສິນຄ້າຂຶ້ນລາຄາປານຕິດຈະຫຼວດ.
ລັດທະບານຂອງມູກາເບ ຕັດສິນໃຈໃຊ້ວິທີໃຫມ່(ແຕ່ເປັນການແກ້ໄຂປັນຫາທີ່ປາຍເຫດ)ໂດຍອອກກົດຫມາຍຄວບຄຸມລາຄາສິນຄ້າທຸກຢ່າງ
(Price control) ຮ້ານຄ້າໃດຫາກບໍ່ປະຕິບັດຕາມແມ່ນຖືວ່າມີຄວາມຜິດ.

ຜົນທີ່ຕາມມາພັດກາຍເປັນວ່າ ໃນເມື່ອຂຶ້ນລາຄາສິນຄ້າບໍ່ໄດ້ກໍ່"ບໍ່ຂາຍ" ສິນຄ້າໃນ ຊູເປີມາເກັດ ເລີ່ມຖືກເກັບລົງຈາກຊັ້ນວາງ ເຫລືອພຽງ
ຄວາມຫວ່າງເປົ່າ. ການກຳນົດລາຄາສິນຄ້າອຸບປະໂພກບໍລິໂພກ ເສື້ອຜ້າ ຢາຮັກສາໂລກ ເລີ່ມກຳນົດກັນເອງໃນຕະຫລາດມືດ
ພ້ອມໆກັບການກັກຕຸນສິນຄ້າ. ເງິນ ZWD ກາຍເປັນເງິນຮ້ອນ ປະຊາຊົນຮີບໃຊ້ຈ່າຍທັນທີທີ່ໄດ້ມາ.
ເຮັດໃຫ້ປະລິມານເງິນໃນລະບົບ ເພີ່ມຫລາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ອັດຕາເງິນເຟີ້ຈຶ່ງຍິ່ງສູງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.

ໃນເດືອນ ມັງກອນ ປີ 2008. ລັດທະບານອອກທະນາບັດໃຫມ່ຊະນິດລາຄາ 200,000 ໃຊ້ເປັນຄັ້ງທຳອິດ.
ຍັງບໍ່ທັນຈະສິ້ນເດືອນ ທະນາບັດຊະນິດລາຄາ 10,000,000 ກໍ່ຖືກຜະລິດອອກມາ. ຖືວ່າເປັນໃບທີ່ມີມູນຄ່າແພງທີ່ສຸດໃນຂະນະນັ້ນ.
ແຕ່ຄັນຫາກປຽບທຽບໃສ່ເງິນກີບບ້ານເຮົາກໍ່ຄົງຈະແມ່ນຊື້ເຂົ້າປຽກໄດ້ 4 ຖ້ວຍ(ຖ້ວຍລະ 10ພັນເງິນ).

ໃນເດືອນ ເມສາ ປີ 2008
ລັດທະບານອອກທະນາບັດຊະນິດລາຄາ 50,000,000 ອອກສູ່ສາທະລະນະ.
ໃນເດືອນ ມີຖຸນາ ປີ 2008
ທະນາບັດຊະນິດລາຄາ 100,000,000 ແລະ 250,000,000 ກໍ່ຖືກຜະລິດອອກມາ
ແຕ່ພຽງ 10 ວັນຫລັງຈາກນັ້ນ ທະນາບັດຊະນິດລາຄາ 500,000,000 ກໍ່ອອກຕາມມາຕິດໆ.

ໃນເດືອນ ກໍລະກົດ ປີ 2008
ທະນາຄານກາງ ຂອງປະເທດຊິມບາບເວ ວາງແຜນຈະອອກທະນາບັດຊະນິດລາຄາ 100,000,000,000 ອອກສູ່ຕະຫລາດ
ແຕ່ພໍເຖິງທ້າຍເດືອນ ປະທານທະນາຄານກາງ ເລືອກວິທີ ຂໍປັບຄ່າເງິນອີກເທື່ອໃຫມ່(Re-denominated) ໂດຍເທື່ອນີ້ແມ່ນ
ຕັດເລກ 0 ທາງຫລັງອອກ 10 ໂຕ!!! (10,000,000,000 ZWD ເກົ່າ ແລກໄດ້ພຽງ 1 ZWD ໃຫມ່).
ອັດຕາເງິນເຟີ້ໃນຄະນະນັ້ນຄື: 11,250,000 % !
ລາຄາເບຍ 1ແກ້ວໃນຂະນະນັ້ນ 100,000,000,000 ແຕ່ວ່າບໍ່ພໍເທົ່າໃດຊົ່ວໂມງຖັດມາ ລາຄາກໍ່ປັບຂຶ້ນເປັນ 150,000,000,000
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ຄວາມຄິດຂອງລັດທະບານ ແລະ ທະນາຄານກາງ ທີ່ຈະແກ້ປັນຫາໂດຍການພິມເງິນອັດສີດເຂົ້າໃນລະບົບ ບໍ່ສຳເລັດຜົນ
ສາເຫດກໍ່ຍ້ອນວ່າຄວາມເຊື່ອຖືໃນລະບົບທະນາບັດຂອງປະຊາຊົນຊາວຊິມບາບເວ ຫລຸດລົງໄວກວ່າຄວາມສາມາດໃນການພິມ
ຂອງເຄື່ອງພິມ ບໍ່ວ່າຈະເລັ່ງເຄື່ອງໃຫ້ພິມອອກມາໄດ້ຫລາຍປານໃດ ຫລື ຈະໃສ່ເລກ 0 ເຂົ້າໄປອີກຈັກໂຕກໍ່ຕາມ
ເຈ້ຍ ກໍ່ຄືເຈ້ຍ! ຄວາມຫນ້າເຊື່ອຖືຫາກຫມົດໄປຈາກເຈ້ຍ ກໍ່ຄືຈົບ.

ມູກາເບ ບໍ່ເຂົ້າໃຈໃນຄວາມຈິງຂໍ້ນີ້ ລາວເລືອກທີ່ຈະສູ້ຈົນຫລັງອິງຝາກັບເງິນເຟີ້.

ໃນເດືອນ ມັງກອນ ປີ 2009
ໃນເມື່ອບໍ່ມີຫຍັງຈະເສຍອີກແລ້ວ ປະຊາຊົນຊາວຊິມບາບເວ ຈຶ່ງໄດ້ເຫັນທະນາບັດຊະນິດລາຄາ 50,000,000,000 ອອກໃຊ້.

ວັນທີ 16 ມັງກອນ 2009 ວັນທີ່ໂລກຕ້ອງຈົດຈຳ ລັດທະບານຂອງມູກາເບ ປະກາດຈະພິມທະນາບັດຊະນິດລາຄາ
10,000,000,000,000 ອ່ານວ່າ ສິບລ້ານລ້ານ
20,000,000,000,000 ອ່ານວ່າ ຊາວລ້ານລ້ານ
50,000,000,000,000 ອ່ານວ່າ ຫ້າສິບລ້ານລ້ານ
100,000,000,000,000 ອ່ານວ່າ ຮ້ອຍລ້ານລ້ານ
ອອກໃຊ້.
ແຕ່ບໍ່ມີຄວາມຫມາຍອີກຕໍ່ໄປ ປະຊາຊົນເລີກແບກເງິນເປັນໄຖ່ ເພື່ອໄປຈ່າຍຕະຫລາດ.
ເງິນສະກຸນຊິມບາບວຽນ ໂດລ່າ ແມ່ນບໍ່ມີໃຜເຊື່ອຖື ແລະ ຢາກໃຊ້. ການຊື້ຂາຍທົ່ວໄປຖືກກຳນົດລາຄາກັນໃຫມ່
ດ້ວຍສະກຸນເງິນຕາຕ່າງປະເທດ ເຊັ່ນ: US.Dollar ຫລືບໍ່ ກໍ່ທຳການຊື້ຂາຍກັນດ້ວຍຄຳ.

ປະຊາຊົນຊາວຊິມບາບເວ ບາງສ່ວນ ເຖິງຂັ້ນຍ້ອນກັບສູ່ຍຸກບູຮານ ເອົາຫມໍ້ຂາງໄປຫາຮ່ອນເອົາເສດຄຳໃນແມ່ນ້ຳ
ເພື່ອເອົາມາແລກກັບເຂົ້າສານ ໄຂ່ໄກ່ ນ້ຳມັນພືດ ຫລື ເຂົ້າຫນົມປັງ ປະທັງຊີວິດພໍໃຫ້ມົ້ມມື້ມົ້ມວັນ.
ຜູ້ທີ່ຍັງເກັບຄຳຕິດຕົວເອົາໄວ້ ແມ່ນຍັງສາມາດຊື້ເຄື່ອງຂອງໄດ້ເທົ່າເດີມ, ແຕ່ຜູ້ທີ່ເກັບເງິນອອມໄວ້ໃນຮູບແບບຂອງທະນາບັດ
ຊິມບາບວຽນ ໂດລ່າ ເພື່ອເອົາໄວ້ໃຊ້ຍາມແກ່ເຖົ້ານັ້ນ ພັດບໍ່ພໍແມ້ແຕ່ຈະຊື້ເຂົ້າກິນພຽງຫນຶ່ງຄາບ.

ປີ 2009
ສະກຸນເງິນ ZWD ຕາຍສະໜິດ. ລັດທະບານປ່ອຍໃຫ້ຕະຫລາດເປັນຕົວກຳນົດ ລາຄາ ແລະ ສື່ກາງໃນການແລກປ່ຽນກັນເອງ.
ເງິນ ZWD ປະກາດຫຍຸດພິມເພີ່ມ ຢ່າງຫນ້ອຍ1ປີຫລັງຈາກນັ້ນ, ເພື່ອໃຫ້ລະບົບເສດຖະກິດແກ້ໄຂປັນຫາດ້ວຍຕົວຂອງມັນເອງ.

ລະບົບເສດຖະກິດນັ້ນເມື່ອເກີດປັນຫາ ກົນໄກຂອງຕະຫລາດຈະມີວິທີຈັດການແກ້ໄຂປັນຫາໄດ້ດ້ວຍຕົວຂອງມັນ ພາສາເສດຖະສາດເອີ້ນວ່າ
"ມືທີ່ມອງບໍ່ເຫັນ" (Invisible Hand) ຫນ້າທີ່ຂອງລັດທະບານພຽງແຕ່ສະຫນັບສະຫນຸນ ໃຫ້ມືທີ່ມອງບໍ່ເຫັນນີ້ ທຳງານໄປຢ່າງເປັນທຳມະຊາດ
ບໍ່ໃຫ້ມີຫຍັງມາຂັດຂວາງ.
ແຕ່ລັດທະບານໃນຫລາຍໆປະເທດ ບໍ່ວ່າຈະເປັນປະເທດທີ່ຈະເລີນແລ້ວ ຫລື ປະເທດທີ່ກຳລັງພັດທະນາ ພັດພະຍາຍາມທີ່ຈະທຳຕົວ
ເປັນມືທີ່ມອງບໍ່ເຫັນນີ້ເສຍເອງ ແລ້ວໃຊ້ອຳນາດເຂົ້າແຊກແຊງແກ້ໄຂສຸດທ້າຍກໍ່ເພພັງ.

ຖາມນັກເສດຖະສາດຄົນໃດ ຄົງບໍ່ມີໃຜທີ່ຈະບໍ່ຮູ້ເລື້ອງເງິນເຟີ້ຂອງຊິມບາບເວ.
ເອົາເປັນວ່າເຮົາຄົງພໍນຶກພາບອອກແລ້ວແມ່ນບໍ່ ວ່າການທີ່ຢາກລວຍທາງລັດໂດຍການພິມເງິນອອກມາແມ່ນສົ່ງຜົນເສຍແນວໃດ.

ຮູບພາບ

ທີ່ມາ
http://www.squarewa.com/2012/whyuscanprintnote1/
http://www.klongjan.com/fr/view.php?id=92

ຂໍຂອບໃຈທ່ານ : Thim ສະມາຊິກເວັບພັນລາວທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ກອບປີບົດນີ້ມາໃສ່ບ໊ອກຂ້າພະເຈົ້າ

ຫົວຂໍ້ດັ້ງເດີມຂອງບົດຄວາມນີ້ແມ່ນ: 

ເປັນຫນີ້ຫລາຍ ບໍ່ຍາກ ພິມເງິນໃຊ້ຫນີ້ຕົ່ວ! 555.

ພາບປະກອບຈາກ Google